مرگ کودک

بخواب ای کودک تنها 
کنار ساحل دریا
چه شیرین است خوابیدن
به دور از جنگ در رویا
دگر چشمان خود بستی 
تو دل کندی و دل شستی
گرت عشق الفبا بود 
کلاس درس ، آب و یا بابا
کلاس درس تلخی بود 
فقط آب و فقط دریا
گریزان گشتی از شهرت
که آدمها پر از نفرت 
همه تشنه به خونریزی 
به دنبال زن و قدرت
به امیدی نهادی پا 
میان قایق و دریا
بسوی ساحل غربت
که شاید بر دمد فردا
ولی ای کودک زیبا
گرفتار بلا و قهر دریاها 
به موجی قایقت بشکست
پدر بار سفر بر بست
تو ماندی و خدا و موج و ماهیها 
نگه کردی به عرش و 
در دلت گفتی خدا ، اما
خدا هم دستها بسته
خدا هم لب فرو بسته 
تماشا کرد مرگت را 

بجارکار

دس و پا تلس تلس  تی دست و پا ره بیمیرم

خستـــه بوستی بینیشین تی قل ناهاره بیمیرم

دس تی شین خالی، تی دیل پوره صدق و صفا

من تی او خالی دس و صدق و صفا ره بیمیرم

تی خونَ زالو فودوشه بجار گیل میان

بازکونی شکر خودا من تی خودا ره بیمیرم

دَودی زاک تی کُل بجار مئن کارَ دری

من تی او سبز بج و خُرم بجاره بیمیرم

جان کَنی تی دیل فکر بخانه نه جانِ خاخور

کله سر تیانِ مئن خوروش پلا ره بیمیرم

اگه می سفره میان عطر پلا هوشَ بره

همه از تی زحمتِ تی دس کاره بیمیرم

...........................................................

دست وپایت پینه بسته ، برای دست و پایت بمیرم

خسته شدی بنشین، برای قل ناهارت* بمیرم

دستت خالی و دل ات پر از صدق و صفا

برای دست خالی و دل پر از صدق و صفایت بمیرم 

درشالیزار زالو خون ات رو می مکد

باز شکر خدا می کنی ، برای خدایت بمیرم

بچه را به پشت می بندی و در شالیزار کار می کنی

من برای آن برنج سبز و شالیزار خرم ات بمیرم

خواهرم جان می کَنی و فکرت در خانه است

برای دیگ پر ازخورشت و پلو بر روی آتش بمیرم

اگر در سفره من عطر پلو هوش را میبرد

همه از زحمت دست تو برای کار دست تو بمیرم

.................................

* قل ناهار : غذایی که برنج کاران بین کار روزانه جهت رفع خستگی می خورند

دام خیال

به بند عشق تو چندی است دربندم

به حــــال دل پریشان خود می خندم 

هـــــزار بار اگر ز دام خیالت شوم رها

به دست خویش پای به دام می بندم 

تو دام منی به آغـــــوش گرم جایم ده 

به خون سرخ چو شقایق عهد میبندم 

پاییز

برگها 

زیر پای آدمها 

رنگ  رنگ و زیبا

نوای  مرگ 

می خوانند

دارا